باسم ربِّ الشّهداء و الصّدّیقین

مِنَ الْمُؤْمِنینَ رِجالٌ صَدَقُوا ما عاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ  فَمِنْهُمْ مَنْ قَضى‏ نَحْبَهُ وَ مِنْهُمْ مَنْ یَنْتَظِرُ وَ ما بَدَّلُوا تَبْدِیلا   احزاب/23

شهدا را حریفی نیست؛

نه گذر زمان... نه غبار نسیان... آنان که به خدا پیوسته، و عند ربِّهم یرزقونند.

حسین فهمیده هنوز همان نوجوان 13 ساله‌ای است که رهبرماست؛ در اخلاص و ایثار.

بابائی‌... دوران‌... کشوری و شیرودی‌ همواره عقاب‌های خستگی ناپذیر آسمان غیرت و شجاعتند.

غوّاصان مجنون‌وار تن به سیم‌خاردارهای اروند می‌سپارند تا معبر شوند  برای خط شکنان.

هیبتِ نام کاوه هنوز دشمن را زمین گیر می‌کند.

باکری... زین‌الدّین... و باقری همچنان سرداران عشق و جنونند، که سستی و کاهلی را به سخره می گیرند.

زمین محو در لبخند خرازی، بی آنکه پلکی بزند، در تحسین این فرمانده‌ی فرمانبردار، و پرچمدار بی‌ادعایی است، که عاجزانه سر بر آستان معبود از او طلب وصال می‌کند.

و نخل‌های خرّمشهر قامت خم می‌کنند در برابر مجاهدتهای جهان آرا، که مراقب است تا ایمانش سقوط نکند...

همت، که صاحب همتی بلند و عزمی راسخ است، هنوز کلام ابراهیم‌گونه‌اش پرده از اسرار ساحرانی که به جان اعتقادات مردم می‌افتند برمی‌گیرد و اباطیل یاوه‌گویان را خنثی می‌کند.

پلارک عطر فروشی است عاشق، که هرروز رایحه‌ی بی‌نظیرش را به بهای تسخیر دلهای زلال مبادله می‌کند.

هنوز طالبان اندیشه، پای حکمت‌ها و اندرزهای استاد مطهری زانو می‌زنند.

و آوینی، هر از چندگاهی سبکبار، با تعدادی پرستوی مهاجر، راویِ روایتِ فاتحانِ «کهف حصین لا زمان و لا مکان  ولایت» می‌شود.

و من... ماتِ مناجات‌های عاشقانه‌ی چمران، رشادتهایش را مرور می‌کنم.

امّا... هنوز در پی تعبیرِ «خوابی پریشان» هر روز تمام‌تر می‌شوم.

پ.ن: در نامبردن معدودی از شهداء شاخص، به هیچ عنوان قصد تعزیز و تعظیم این افراد و برتری دادن آنان نسبت به دیگر شهدا، و یا خدای نکرده تخفیف سایرین نبوده    .