حضرت سقا را می‌شناسی؟ نامش ابوالفضل العباس است، علمدار عشق

جنابش بلند است؛ آیت ایثار است و جلوة ادب؛ طلایه دار سپاه توحید؛

شیری‌است دلاور، میراث‌دارِ شجاعت و صلابت، صداقت و رشادت؛

فرزند ارشــد أُم‌البنیـن است، همسر مکرّمة امـام متّقیـن را می‌گویم؛

قمر منیر بنی‌هاشم است، که جذبه‌ هیبتش دریاها را به مد می‌کشانَد؛

و امروز که به مقارنة خورشید در کربلا آمده، امواج خروشانی به‌پا کرده؛

آری، نامش عباس است، ولی برای شناختنش فقط به حسین^{‌علیه‌السلام} می‌رسی؛

مقامش حفظ رایَتِ کاروان عشاق است، ولی افتخارش در سقایتِ اختران عاشق؛

ســروِ راست قامتی است که آزادگـی را در جان، و رأفت و غیرت را توأمان دارد؛

آنچنـان رأفتی که شهامت را نیالـوده، و چنـان غیرتی که خدمت را لختی نیاسـوده؛

نه پریشانی قاصدکها و رنج شمشادها را تاب دارد؛ و نه آنی درنگ را جایز می‌داند؛

پس به رسم ادب إذن می‌گیرد؛ از امامش، سیدش، سرورش؛ و روان می‌شود؛

می‌بینی؟.....چشمانش به رنگ خداست و دستانش عجیب نورانی؛

 و چه خرسند است که سر بر زانوی زهرا^{سلام‌الله‌علیها} دارد...؛

 سرو فرو افتاد: یا أخا! أدرک أخاک...